Zespoły bólowe łokcia
Zapalenie NADKŁYKCIA BOCZNEGO KOŚCI RAMIENNEJ zwane popularnie łokciem TENISISTY (EPICONDYLITIS LATERALIS HUMERI )
Powstaje w wyniku przeciążenia mięśni prostowników nadgarstka i palców. Należy do zespołów przeciążeniowych kończyny górnej. Powstaje w wyniku jednorazowego dużego wysiłku (dźwignięcie ciężaru, rąbanie drewna, wymiana koła itp.) lub pracy w pozycjach wymuszonych (stomatologia, trening sportowy,sprzątanie, praca na taśmie, garncarstwo, prace domowe itp.).
Pojawia się pieczenie, a następnie Ból w okolicy nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Ból nasila się podczas supinacji przedramienia, a także wyprostu stawu łokciowego oraz grzbietowego zginania nadgarstka. W trakcie tych ruchów przedramienia i dłoni występuje wyraźny ból oporowy.
Drugim zespołem bólowym jest zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego KOŚCI RAMIENNEJ zwane łokciem GOLFISTY (EPICONDYLItis MEDIALIS HUMERI ).
Pojawia się o wiele rzadziej niż „łokieć tenisisty” i charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi na wysokości nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Pronacja przedramienia czy dłoniowe zgięcie nadgarstka może wzmagać ból. Pozycje wymuszone np. długie pisanie na klawiaturze bez podpierania dłoni (kiedyś maszynie do pisania) może być przyczyną tej entezopatii.
Błędem pacjentów (rzadziej lekarzy) jest zwlekanie z podjęciem leczenia.Grozi to przewlekłym bólem łokcia nawet podczas zwykłych czynności ubierania się czy jedzenia. Zmniejsza się siła chwytu i mogą pojawić się drętwienia dystalnej części kończyny. Jeszcze dotkliwszy jest utrwalony przykurcz zgięciowy stawu. Dochodzi do jego dysfunkcji i w dużym stopniu utrudnia wiele czynności np. prowadzenie samochodu, obsługa maszyn, a ciężka praca fizyczna jest wręcz niemożliwa. Dlatego leczenie powinniśmy rozpocząć jak najwcześniej.
Podstawą jest odciążenie kończyny.Zmniejszamy u osób trenujących objętość treningową. U pozostałych najlepiej na okres 2-4 tygodnie unikamy prac wywołujących ból. Jak jest to trudne (praca zawodowa) wówczas zakładamy na przedramię tzw. opaskę na łokieć tenisisty i w ten sposób odciążamy odpowiednie przyczepy mięśniowe. Równolegle stosujemy zabiegi fizjoterapeutyczne. Przy braku przeciwwskazań ogólnych oraz biorąc pod uwagę długość trwania dolegliwości i wiek pacjenta zalecamy prądolecznictwo lub krioterapię z laseropunkturą. Najczęściej winniśmy zaordynować ćwiczenia wzmacniające mięśnie dłoni i przedramienia, w tym ćwiczenia mięśni krótkich dłoni.
Uwaga!- w bólu ostrym odstępujemy od kinezyterapii.
W przypadkach przewlekłych z przykurczami konieczne są ćwiczenia redresujące. Wtedy dobrze zaordynować fonoforezę (0,1 -0,2 W/cm2 przez 5 minut).
Niestety czas działa na niekorzyść pacjenta i spóźniona rehabilitacja może okazać się nieskuteczna. W przypadkach przewlekłych ortopedzi często stosują unieruchomienie kończyny z równoległym stosowaniem miejscowej lub ogólnej sterydoterapii. Wczesna sterydoterapia jest moim zdaniem nieuzasadniona i nierzadko sprzyja nawrotom bólu. Z rehabilitacją zalecane są leki przeciwzapalne miejscowo i ogólnie, a w przypadku przykurczów należy rozważyć leczenie miorelaksantami. Czasem pomocne są leki flebotropowe i wielowitaminowe zawierające witaminy z grupy B. USG w początkowej fazie entezopatii jest badaniem zbędnym albowiem nie ma problemów diagnostycznych po zwykłym badaniu przedmiotowym. W późniejszym stadium choroby z przykurczami wartość diagnostyczną przedstawia rezonans magnetyczny. Indywidualny dobór zabiegów w zespołach bólowych łokcia i jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia determinuje jego skuteczność i rokowanie, które zazwyczaj jest pomyślne.
Więcej w gabinecie lekarskim.
lekarz medycyny Jacek Reichert specjalista rehabilitacji medycznej