Niepokojące objawy w chorobie Parkinsona
Choroba Parkinsona należy do schorzeń zwyrodnieniowych mózgu
i najczęściej rozpoczyna się dyskretnie.
Symptomy choroby są niejednoznaczne. Chorobę tą kojarzymy z drżeniami kończyn lecz objaw ten występuje u jednej trzeciej chorych. Należy zwrócić uwagę na poniżej podane objawy, które nie ustępują samoistnie,
a do których mogą dołączać się pozostałe. Długoletnia obserwacja pacjenta przez specjalistę pozwala wówczas rozpoznać chorobę Parkinsona.
Oto objawy, które mogą tej diagnozie pomóc:
1. Obniżona sprawność. Ruchy stają się wolniejsze i niezgrabne. Jednocześnie odczuwamy sztywność kończyn. Maleje dokładność
i precyzjaruchów dłoni: pisanie, nawlekanie nitki, zapinanie guzików i tym podobne. Chodzenie staje się niestaranne, możemy zacząć utykać,potykać się o wystające niewielkie przeszkody czy szurać nogami.
Nierzadko objawy powyższe rozpoczynają się od strony dominującej.
2. Drżenie. objaw występuje zazwyczaj podczas zdenerwowania lub
w spoczynku, gdy mięśnie są rozluźnione. Ustępuje lub zmniejsza się
w trakcie ruchów celowych. Możemy to wykorzystać w terapii ruchowej. Gdy myślimy nad konkretnym ruchem zmniejszamy drgania kończyny
i zwiększamy jej sprawność i precyzję.
3. Maskowatość twarzy. Ruchy mimiczne twarzy są ograniczone.
Chorzy zaczynają wolniej mówić. Twarz zaczyna przypominać maskę
i jest jakby bez emocji.
4. Niewyraźna mowa. Pojawia się w zaawansowanym stadium schorzenia.Wymowa staje się monotonna, pozbawiona intonacji emocjonalnej, dykcja jest rozmyta , beznamiętna i cicha.
5. Spowolnienie ruchów. wykonywanie codziennych czynności zajmuje więcej czasu niż kiedyś. Chorzy tracą zdolność niektórych czynności,
a z pozostałymi mają trudności z ich rozpoczęciem. Ociężale reagują,
na zewnętrzne polecenia.
6. Przodopochylenie tułowia. Obserwujemy zwiększone napięcie mięśni. Pojawiają się silne bóle okolicy karku i grzbietu tak zwane entezopatie. Sprzyja to poza tym zmianom dyskopatycznym i zwyrodnieniowym kręgosłupa.
7. Zaburzenia równowagi. związane są z przodopochyleniem tułowia
i ze zmianą punktu ciężkości ciała. Powolność ruchów, osłabienie mięśni
i spowolnienie reakcji na bodziec sprawia, że tracąc równowagę częściej padamy. Dlatego warto zabezpieczać się chodząc z laską czy kulą lub przy pomocy osoby drugiej.
8. Zamarzanie ruchu (freezing). To raptowna, nagła blokada ruchu podczas chodzenia. Chory nie jest w stanie oderwać stopy od podłoża.
Takie niezamierzone unieruchomienie powoduje, że traci równowagę.
To kolejny powód by zabezpieczać się w czasie chodzenia.
9. Zaburzenie połykania. Pojawia się dysfunkcja mięśni przełyku,
która powoduje, że kęs pożywienia z wysiłkiem przełykamy.
Konsekwencją są trudności z jedzeniem i wyciek śliny z jamy ustnej.
10. Zaburzenia pamięci i koncentracji. W późnej fazie choroby dochodzi
do spowolnienia myślenia. Nagromadzone informacje nie ulegają wykasowaniu, ale dostęp do nich jest utrudniony i mozolny. Cierpiący nie jest w stanie skoncentrować się dłużej na jednym problemie, łatwo się zniechęca i męczy.
11. Zaburzenia orientacji przestrzennej. Wiąże się to z słabszą koncentracją i dysfunkcją pamięci. Znane dotąd otoczenie może stać się „nieprzyjazne”, w którym pacjent czuje się niepewnie, a z czasem może błądzić.
12. Depresja. Jest konsekwencją narastających i zauważalnych przez pacjenta dysfunkcji. Uwidacznia się obniżenie nastroju. Chory odczuwa chroniczne zmęczenie oraz nie doznaje przyjemności, będące skutkiem uszkodzenia mózgu spowodowanym obniżeniem stężenia dopaminy
i innych neuroprzekaźników.
13. Zaburzenia wegetatywne. Należą do nich przede wszystkim:
– gwałtowne spadki ciśnienia tętniczego krwi przy zmianie pozycji
z siedzącej na stojącą i związane z tym zawroty głowy i zasłabnięcia,
– uporczywe zaparcia,
– zaburzenia termoregulacji w postaci nagłego odczuwania zimna
lub gorąca, odczuwania duszności i napadowej potliwości,
– zaburzenia funkcji pęcherza moczowego,
– zaburzenia węchu.
Opracował lekarz medycyny Jacek Reichert
Zobacz też w zakładce – Kinezyterapia proponowane ćwiczenia
w warunkach domowych w chorobie Parkinsona